လင္မယားႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားၿပီး ၁၁ ႏွစ္ၾကာမွ သားေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ ဖြားျမင္သတဲ့။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာတဲ့ ေမာင္ႏွံစံုျဖစ္ၿပီး အိမ္ေထာင္သက္ၾကာမွ ရတဲ့ကေလးဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ၾကတာေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ ကေလးအသက္ ၂ ႏွစ္သားအရြယ္ေရာက္တဲ့မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ခင္ပြန္းသည္ဟာ ေဆးပုလင္းတစ္လံုး အဖံုးပြင့္ေနတာ ျမင္သတဲ့။ အလုပ္ခ်ိန္ေနာက္က်ေနၿပီမို႔ ေဆးပုလင္းအဖံုးျပန္ပိတ္ၿပီး ဗီရိုထဲထည့္ထားဖို႔ သူ႕ဇနီးကို အတန္တန္ေျပာခဲ့တယ္။ဇနီးသည္ကလည္း ခ်က္ေရး၊ျပဳတ္ေရးကိစၥထဲ စိတ္စြဲေနေတာ့ ေဆးပုလင္းကိစၥ လံုး၀ေမ့ေလ်ာ့ေနသတဲ့။
ကေလးငယ္က ေဆးပုလင္းကိုျမင္ေတာ့ ယူၿပီးကစားတယ္။ ေရာင္စံုေဆးေတာင့္ေလးေတြဟာ ကေလးအတြက္ေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာေပါ့။ ေဆးေတာင့္ေတြ အကုန္လံုး ကေလးက ပါးစပ္ထဲ မ်ဳိခ်ပစ္လုိက္တယ္။ အဲဒီေဆးဟာ လူႀကီးေတြအတြက္ေတာင္မွ ေသာက္ရမယ့္ အတိုင္းအဆထက္ပိုရင္ အႏၲရာယ္ျဖစ္တတ္တယ္။
ကေလးငယ္ မူးေမ့လဲသြားတာေတြ႕ေတာ့ ကေလးအေမဟာ ကေလးကို ခ်က္ခ်င္းေဆး႐ံုပို႔တယ္။ အဲဒီေဆး႐ံုမွာပဲ ကေလးငယ္ေသဆံုးသြားတယ္။
ကေလးဆံုးၿပီဆိုေတာ့ ကေလးအေမလည္း မူးေမ့ၿပီး သတိလစ္သြားတာေပါ့။ သူ႕ေယာက္်ားကုိ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမလဲဆိုၿပီး စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔မႈလည္း ျဖစ္ေနတာေပါ့။
စိတ္ေတြ ကေယာက္ကယက္ျဖစ္သြားတဲ့ေယာက္်ား ေဆး႐ံုကိုေရာက္လာေတာ့ ကေလးရဲ႕အေလာင္းကိုေတြ႕တယ္။ သူ႔မိန္းမရဲ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေယာက္်ားက စကားေျခာက္လံုးပဲေျပာတယ္။ အဲဒီစကားေျခာက္လံုးက ဘာျဖစ္မယ္ထင္လဲ
ခင္ပြန္းသည္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေျခာက္လံုးကေတာ့ မင္းကို ကိုယ္သိပ္ခ်စ္တယ္တဲ့။
ေသသြားတဲ့ကေလးဟာ ဘယ္လိုမွ ျပန္ရွင္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေဆးပုလင္းကို မသိမ္းရေကာင္းလား ဘာလား ညာလား အမွားေထာက္ေနလို႔လဲ အက်ဳိးမထူးဘူး။ မိခင္အတြက္လည္း သားတစ္ေယာက္ ဆံုး႐ံႈးရတာပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ အမ်ဳိးသမီးအတြက္ လိုအပ္ေနတာက ဂ႐ုဏာနဲ႔ ႏွစ္သိမ့္မႈပါ။ ဒါကို ခင္ပြန္းသည္က ေပးလိုက္သတဲ့။
တစ္ခါတေလမွာ ျပႆနာေတြ႕ရင္ ဘယ္သူ႕မွာ တာ၀န္ရွိသလဲ။ ဘယ္သူ႕ကိုအျပစ္တင္ရမွာလဲ ဆိုတာပဲ အရင္ရွာေလ့ရွိတယ္။ ျပႆနာ ႀကံဳေတြ႕ရသူတိုင္း ေႏြးေထြးတဲ့ ေထာက္ကူေပးဖို႔ ပ်က္ကြက္ေနၾကတယ္။ ကိုယ္ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသူေတြကို ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘဲ အလြယ္တကူ အျပစ္တင္လိုက္ၾကတယ္။
လူ႕ဘ၀မွာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ျပႆနာ၊ အခက္အခဲ၊ အဆင္မေျပမႈေပါင္းစံု ေတြ႕ၾကံဳေနရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ မနာလို၀န္တိုမႈ၊ ေစတနာနည္းမႈေတြကို ခြင့္လႊတ္ျခင္း၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္ျခင္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလုိက္မလဲ။
ဒီလိုနဲ႔ ကေလးအသက္ ၂ ႏွစ္သားအရြယ္ေရာက္တဲ့မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ခင္ပြန္းသည္ဟာ ေဆးပုလင္းတစ္လံုး အဖံုးပြင့္ေနတာ ျမင္သတဲ့။ အလုပ္ခ်ိန္ေနာက္က်ေနၿပီမို႔ ေဆးပုလင္းအဖံုးျပန္ပိတ္ၿပီး ဗီရိုထဲထည့္ထားဖို႔ သူ႕ဇနီးကို အတန္တန္ေျပာခဲ့တယ္။ဇနီးသည္ကလည္း ခ်က္ေရး၊ျပဳတ္ေရးကိစၥထဲ စိတ္စြဲေနေတာ့ ေဆးပုလင္းကိစၥ လံုး၀ေမ့ေလ်ာ့ေနသတဲ့။
ကေလးငယ္က ေဆးပုလင္းကိုျမင္ေတာ့ ယူၿပီးကစားတယ္။ ေရာင္စံုေဆးေတာင့္ေလးေတြဟာ ကေလးအတြက္ေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာေပါ့။ ေဆးေတာင့္ေတြ အကုန္လံုး ကေလးက ပါးစပ္ထဲ မ်ဳိခ်ပစ္လုိက္တယ္။ အဲဒီေဆးဟာ လူႀကီးေတြအတြက္ေတာင္မွ ေသာက္ရမယ့္ အတိုင္းအဆထက္ပိုရင္ အႏၲရာယ္ျဖစ္တတ္တယ္။
ကေလးငယ္ မူးေမ့လဲသြားတာေတြ႕ေတာ့ ကေလးအေမဟာ ကေလးကို ခ်က္ခ်င္းေဆး႐ံုပို႔တယ္။ အဲဒီေဆး႐ံုမွာပဲ ကေလးငယ္ေသဆံုးသြားတယ္။
ကေလးဆံုးၿပီဆိုေတာ့ ကေလးအေမလည္း မူးေမ့ၿပီး သတိလစ္သြားတာေပါ့။ သူ႕ေယာက္်ားကုိ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမလဲဆိုၿပီး စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔မႈလည္း ျဖစ္ေနတာေပါ့။
စိတ္ေတြ ကေယာက္ကယက္ျဖစ္သြားတဲ့ေယာက္်ား ေဆး႐ံုကိုေရာက္လာေတာ့ ကေလးရဲ႕အေလာင္းကိုေတြ႕တယ္။ သူ႔မိန္းမရဲ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေယာက္်ားက စကားေျခာက္လံုးပဲေျပာတယ္။ အဲဒီစကားေျခာက္လံုးက ဘာျဖစ္မယ္ထင္လဲ
ခင္ပြန္းသည္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေျခာက္လံုးကေတာ့ မင္းကို ကိုယ္သိပ္ခ်စ္တယ္တဲ့။
ေသသြားတဲ့ကေလးဟာ ဘယ္လိုမွ ျပန္ရွင္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေဆးပုလင္းကို မသိမ္းရေကာင္းလား ဘာလား ညာလား အမွားေထာက္ေနလို႔လဲ အက်ဳိးမထူးဘူး။ မိခင္အတြက္လည္း သားတစ္ေယာက္ ဆံုး႐ံႈးရတာပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ အမ်ဳိးသမီးအတြက္ လိုအပ္ေနတာက ဂ႐ုဏာနဲ႔ ႏွစ္သိမ့္မႈပါ။ ဒါကို ခင္ပြန္းသည္က ေပးလိုက္သတဲ့။
တစ္ခါတေလမွာ ျပႆနာေတြ႕ရင္ ဘယ္သူ႕မွာ တာ၀န္ရွိသလဲ။ ဘယ္သူ႕ကိုအျပစ္တင္ရမွာလဲ ဆိုတာပဲ အရင္ရွာေလ့ရွိတယ္။ ျပႆနာ ႀကံဳေတြ႕ရသူတိုင္း ေႏြးေထြးတဲ့ ေထာက္ကူေပးဖို႔ ပ်က္ကြက္ေနၾကတယ္။ ကိုယ္ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသူေတြကို ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘဲ အလြယ္တကူ အျပစ္တင္လိုက္ၾကတယ္။
လူ႕ဘ၀မွာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ျပႆနာ၊ အခက္အခဲ၊ အဆင္မေျပမႈေပါင္းစံု ေတြ႕ၾကံဳေနရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ မနာလို၀န္တိုမႈ၊ ေစတနာနည္းမႈေတြကို ခြင့္လႊတ္ျခင္း၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္ျခင္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလုိက္မလဲ။
No comments: