ဘုရားအထက္ပစၥယံေပၚ မိန္းမေတြတက္ရင္ ငရဲႀကီးသလား

မထူးေပမယ့္ ျခားနားျခင္း

(ဆရာေတာ္ဦးေကလာသ - အလိုေတာ္ျပည့္ေက်ာင္း၊ ေအရီဇိုးနား)



ငလ်င္လႈပ္ရတဲ့ ဗုဒၶသကၤန္း



ငရဲႀကီးဖို႔ က်ားမ မခြဲျခားပါဘူး။ စိတ္ထားသာအဓိကပါ။ ဘုရားေပၚကို
တက္႐ုံနဲ႔ ငရဲႀကီးတယ္ဆိုရင္ ေယာက္်ားေတြတက္လည္း ငရဲႀကီးရမွာေပါ့။
အထက္ပစၥယံေပၚမွာ ရည္းစားနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႕ၿပီး ဘုရားဖူးေတြ
မ်က္စိက်ိန္းေအာင္လုပ္ရင္ေတာ့ ဘယ္သူမဆို ငရဲႀကီးမွာေပါ့။
အမ်ဳိးသမီးေတြကို ရဟန္းျပဳခြင့္ေပးတာ၊ ရဟန္းမိန္းမေတြကိုလည္း အဂၢသာ၀ိကာ
အျမတ္ဆုံးဧတဒဂ္ေပးတာ၊ အမ်ဳိးသမီး ရဟႏၲာျဖစ္ရင္ အမ်ဳိးသားရဟႏၲာနဲ႔တန္းတူ
ေလာကရဲ႕ပူေဇာ္အထူးကို ခံထိုက္တာေတြဟာ ဘာသာေရး မွာ မိန္းမေယာက္်ား
မခြဲျခားလို႔ေပါ့။ ဗုဒၶေဒသနာအရ အယုတ္အျမတ္ဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ၊
အသားအေရာင္၊ ဇာတ္ဆိုတာေတြနဲ႔မပတ္သက္ဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ေသၿပီး
ပုပ္ေဆြးေနၿပီျဖစ္တဲ့ ပုဏၰာအမည္ရွိတဲ့ကၽြန္မရဲ႕
အေလာင္းကိုပတ္ထားတဲ့ပိတ္စကို ကိုယ္တိုင္ခြာယူ၊ ျမစ္ထဲမွာ
ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာ္ဖြပ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ သကၤန္းခ်ဳပ္ဆိုး ၀တ္႐ုံေတာ္မူပါတယ္။
ပိတ္စကိုအေလာင္း ေကာင္ကခြာစဥ္မွာ ေျမႀကီးက အံ့ခ်ီးျပဳတဲ့အေနနဲ႔
ငလ်င္ေတာင္လႈပ္သတဲ့။ ဒီသကၤန္းဟာ အမြန္ျမတ္ဆုံးလည္း ျဖစ္ပါသတဲ့။



ပုဏၰာဟာ ကၽြန္လည္းျဖစ္တယ္။ မိန္းမလည္းဟုတ္တာပဲ။ ဗုဒၶက သက်မ်ဳိး၊ မင္းသား၊
တစ္ေလာကလုံးရဲ႕ အျမတ္ဆုံးပုဂၢိဳလ္။ ဗုဒၶဟာ ပရမတၳ၀ါဒီ
(အရွိကိုအရွိအတိုင္းျမင္တဲ့ပုဂၢ

ိဳလ္) စစ္စစ္ပါ။ ဒါကိုသတိျပဳမိရင္
အမ်ဳိးသမီးေတြ ဘုရားျငမ္းေပၚကို မတက္ရဆိုရင္ ဆီေလ်ာင္တဲ့
အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိႏိုင္ေပမယ့္ “အမ်ဳိးသမီးေရႊတိဂုံဘုရား အထက္ပစၥယံေပၚကို
မတက္ရ” ဆိုတာမ်ဳိး အတြက္ေတာ့ ခိုင္လုံတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိႏိုင္ပါဘူး။



ျခားနားခ်က္ေတာ့ရွိမယ္

ေယာက္်ားမိန္းမလို႔ ကြဲျပားေနရတာကိုက ျခားနားတဲ့သဘာ၀ေၾကာင့္မဟုတ္လား။
ကမၻာေအးမွာေန တုန္းက ညေနလမ္းေလွ်ာက္ေတာ့ ခုနစ္ႏွစ္ ရွစ္ႏွစ္အရြယ္
ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလး (ေမာင္ႏွမ ျဖစ္ႏိုင္တယ္) ႏွစ္ေယာက္ ေဂါက္ကြင္းဖက္က
ဘဲဥကန္ဖက္ကို ေျပးလာတယ္။ ေကာင္ေလးက
ခါးေလာက္ျမင့္တဲ့သံဆန္ကာၿခံစည္း႐ိုးကို ခုန္တက္ၿပီး ဒီဘက္ကို
လြယ္လြယ္ေလးခုန္ခ်ႏိုင္တယ္။ ေကာင္မေလးကလည္း ေကာင္ေလးကိုတုၿပီး
အားက်မခံခုန္တက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သံတိုင္နဲ႔ ဂါ၀န္စြန္း ခ်ိတ္မိၿပီး
ေမွာက္လ်က္လဲက်တယ္။ ဂါ၀န္လည္းၿပဲတယ္။ ပင္လယ္ေကြ႕စစ္ပြဲတုန္းက အေမရိကန္
ေလတပ္ကဗုံးႀကဲေလထီးမယ္ေတြ ရန္သူ႔လက္ထဲေရာက္သြားေတာ့ မိန္းမဟာမိန္းမပဲ။
ေၾကာင္ထီးဟာ ၿပိဳင္ဖက္အျခားေၾကာင္ထီးေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္တဲ့အခါ
သူေသကိုယ္ေသပဲ။ ဒါေပမဲ့ ခ်စ္သူေၾကာင္မ ကုတ္ဖဲ့တာကိုေတာ့
ဘာမွမတုံ႔ျပန္ဘူး။ ဒီသဘာ၀ကိုျမင္ႏိုင္ရင္ ပရမတၳတရားရဲ႕ အျခားတစ္ဖက္မွာ
အဖိုနဲ႔အမ နက္နဲတဲ့ျခားနားခ်က္ေတြရွိေနတာ ေသခ်ာတယ္။
အမ်ဳိးသားေတြနဲ႔ရင္ေဘာင္တန္းျဖစ္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲအေရးဆိုေစ
အားလုံးထပ္တူေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အမ်ဳိးသမီးေတြအားလုံး အမ်ဳိးသားေတြရဲ႕
အက်င့္စ႐ိုက္လိုျဖစ္ကုန္ၿပီဆိုရင္လည္း ေလာကႀကီးဟာ ကမၻာဦးေခတ္ကို
ျပန္ေရာက္သြားႏိုင္တယ္။ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ လမ္းေပၚမွာ
၀တ္လစၥလစ္အိပ္ေနလို႔ သင့္ေတာ္ႏိုင္ ပါ့မလား။ ေယာက္်ားကတစ္ၿပိဳင္နက္
မိန္းမႏွစ္ေယာက္ယူတာ၊ မိန္းမက တစ္ၿပိဳင္နက္ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ယူတာ ဘယ္ဟာက
အေျခအေနပိုဆိုးမလဲ။



ဒီျခားနားခ်က္ေတြကို ျမတ္ဗုဒၶ မသိက်ဳိးကၽြံ ျပဳေတာ္မမူဘူး။ ျမတ္ဗုဒၶဟာ
အဲဒီ ေလာကအထာနဲ႔ ကိုက္ညီမယ့္ ဘိကၡဳနီ (ရဟန္းမ)ေတြအတြက္
သီးျခားစည္းကမ္းေလးေတြ ပညတ္ပါတယ္။ ရဟန္းမေတြ ရဟန္းမျပဳခင္
အထူးလိုက္နာရမယ့္ စည္းကမ္း ၈ ခုထဲမွာ ရဟန္းမိန္းမေတြ သိကၡာ ဘယ္ႏွ၀ါရရ
(၀ါဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီး) ယေန႔ျပဳတဲ့ ရဟန္းေပါက္စကို ရွိခိုးရမယ္ဆိုတာပါတယ္။
ဒါလည္း အမ်ဳိးသမီးေတြကို ႏွိပ္တဲ့သေဘာမ်ဳိးမဟုတ္ႏိုင္ဘူး။ ဂုဏ္ရည္တူရင္
ေယာက္်ားေတြထက္ ဘ၀င္ျမင့္တက္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးသဘာ၀ (အထူးသျဖင့္ မိေထြးေတာ္
ေဂါတမီလို မာန္ၾကြတဲ့ သက်မ်ဳိး မိန္းမေတြ) ေၾကာင့္
မဂ္ဖိုလ္ကိုတကယ္ရခ်င္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြကို ဦးစြာမာန္မာန ခ်ဳိးႏွိမ္ဖို႔
ရည္ရြယ္ခဲ့တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ (သက်မင္းသားေျခာက္ေယာက္ရဟန္းျပဳစဥ္က)
ဆံသလုလင္ ဥပါလိကို အရင္ရဟန္းျပဳခိုင္းတာ ကလည္း ကိုယ့္ရဲ႕အမ်ဳိးမာန္
ပညာမာန္ ရာဇမာန္ေတြကို ခ်ဳိးႏွိမ္ဖို႔ရည္ရြယ္ခဲ့ တာပဲ။



ျခားနားတဲ့ယဥ္ေက်းမႈေတြ



သီရိလကၤာဘုန္းႀကီးနဲ႔အတူ သီရိလကၤာအိမ္ကို ဆြမ္းစားလိုက္သြားဖူးတယ္။
ဆြမ္းစားၿပီးလို႔ ပရိတ္ရြတ္မယ္လုပ္ေတာ့ အိမ္ရွင္မိန္းကေလးက ဇတ္ကနဲဆို
ဘုန္းႀကီးေတြဖက္ ေျခဆင္းၿပီး ထိုင္ခ် လိုက္တယ္။ ၀တ္ထားတဲ့ဂါ၀န္က
ဒူးေခါင္းဖုံး႐ုံေလး။ လက္အုပ္ေတာ့ခ်ီထားပါတယ္။ ဒါ သူတို႔ ယဥ္ေက်းမႈပဲ။
ျမန္မာမိန္းကေလးဘုန္းႀကီးေရွ႕ ဒါမ်ဳိးလုပ္ရင္ ႐ိုင္းတယ္ဆိုမွာေပါ့။
လူနာရွင္ဟာ ေဆးကို လက္ခလယ္နဲ႔ေဖ်ာ္ရင္ လူနာလပ္ကီး ေဆးထိမယ္ဆိုတဲ့
သေဘာလို႔ ျမန္မာဗိေႏၶာဆရာေတြက ယူဆတယ္။ အေမရိကမွာေတာ့ လူတစ္ေယာက္ကို
က်န္လက္ေခ်ာင္းေတြကိုစုေကြးၿပီး လက္ခလယ္တစ္ေခ်ာင္းတည္းကို ေထာင္ျပရင္
ျပတဲ့လူ ေသနတ္နဲ႔ ေတာင္ပစ္သတ္ခံရႏိုင္တယ္။ အဲဒီလို လုပ္ျပတာဟာ
ေယာက္်ားအဂၤါပုံကို လုပ္ျပသလိုမ်ဳိးတဲ့။ စကားမစပ္ ျမန္မာ႐ုပ္ရွင္ ႏွစ္ခု
သုံးခုမွာ မင္းသားက မင္းသမီးကို အဲဒါမ်ဳိးလုပ္ျပတာ ေတြ႕ဖူးတယ္။
(ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ အဆင့္ျမင့္ေရးအတြက္ ဒါ႐ုိက္တာေတြ သတိထားဖို႔ပါပဲ။)
ဖိနစ္စ္ၿမိဳ႕ ႐ုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္ကို သြားတုန္းက
ဗုဒၶဘာသာကိုရီးယားအဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕တယ္။
ဘာသာေရးေတာ္ေတာ္ကိုင္း႐ႈိင္းပုံပဲ။ သူက ဘုန္းႀကီးကို သစ္ပင္ေတြကို
ေျခေထာက္နဲ႔ထုိးျပတယ္။ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းေတာ့ ခံစားမိရဲ႕။
ျမန္မာ႐ႈေထာင့္နဲ႔ိုရင္ အဲဒီလူ ငရဲႀကီးမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ထားကိုပဲ
ဘုန္းႀကီးၫႊန္းတာေပါ့။ အဲဒီလို ျခားနားတဲ့ေရွး႐ိုးယုံၾကည္စြဲလမ္းမႈေတြကို
အေျချပဳတဲ့က်ားမ ခြဲျခားမႈေတြ ရွိရာကေန ဘာသာတရားနဲ႔ေရာေထြးသြားၿပီး
ဘုရားေပၚမိန္းမမတက္ရ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္လာပုံရတယ္။



အယူအဆေျပာင္းလဲျခင္း



၀ိနည္းမသင္ဖူးတဲ့ ေတာထြက္ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးနဲ႔ အတူေနဖူးပါတယ္။
ဆြမ္းစားေနတုန္း အကပ္ခံၿပီးသား ဆြမ္းဟင္းခြက္ကို လူေတြ မမီေအာင္လို႔
ဘုန္းႀကီးနားကိုတိုးေပးရင္ ငယ္ပါကို သံစူး သေလာက္စိတ္ဆိုးတာပဲ။ သူက
ဆရာႀကီးဆိုေတာ့လည္း ၾကည့္ေနရတာေပါ့။ ပတ္သက္သူ ဒကာ ဒကာမေတြလည္း
ကပ္ၿပီးသားကို မကိုင္ေကာင္းဘူးလို႔ပဲ နားလည္ေနၾကၿပီ။ ၾကာရင္ အဲဒီ ၀ိနည္း
မဟုတ္တဲ့ ၀ိနည္းဟာ ၀ိနည္းအစစ္လိုျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ (“စြန္႔ခ်ေပးလု ပစၥဳ
လိင္ျပန္ ဤေျခာက္တန္ ကပ္ခံပ်က္ေၾကာင္းတည္း”တဲ့။ ေတာ္ၿပီ
လို႔စြန္႔လိုက္ရင္၊ လူထြက္ရင္၊ စားေနဆဲ လူသာမေဏကို ေပးလိုက္ရင္၊
အလုခံရရင္၊ ဘုန္းႀကီးေသရင္၊ ဘိကၡဳကေန ဘိကၡဳနီေျပာင္းသြားရင္ ဒီ ၆
မ်ဳိးေၾကာင့္ပဲ အကပ္ပ်က္တာပါ။) ယိုးဒယားမွာ အမ်ဳိးသမီးလက္ထဲက
အလွဴပစၥည္းကို ဘုန္းႀကီးက လက္နဲ႔ထိၿပီး အလႉမခံဘူး။ သကၤန္းေရာင္
ပိတ္စရွည္ေလးနဲ႔ထိၿပီး ခံယူရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၀ိနည္းအမွန္မွာ အဲလို
လုပ္စရာမလိုဘူး။ ဒါလည္း ခုနက ေတာထြက္လို ဟန္လုပ္ၿပီး
၀ိနည္းကိုေလးစားျပရာကေန ေျပာင္းလဲ သြားတဲ့အယူအဆျဖစ္ႏိုင္တယ္။ (ဆက္ကပ္သူဟာ
မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက်္ားျဖစ္ေစ ဘုန္းႀကီးအေနနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔
ဒါမွမဟုတ္ကိုယ္နဲ႔ ထိစပ္ေနတဲ့ပစၥည္းနဲ႔ ခံယူေကာင္းပါတယ္။)



တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ ေလးစားလြန္းလို႔ ဆရာေတာ္ႀကိးေတြ ဘုဥ္းေပးေနတုန္း
ဆြမ္းခြက္ကို ဟိုကိုင္ ဒီေရႊ႕မလုပ္ဘူး၊ ဘုန္းႀကီးကိုၾကည္ညိဳလြန္းလို႔
ဒကာမေတြက ဘုန္းႀကီးလက္ထဲကို အလႉပစၥည္းကို မထည့္ဘူးဆိုရင္ေတာ့
ကိုယ့္သေဘာပဲ။ ၀ိနည္းနဲ႔ေတာ့မဆိုင္ဘူး။ ရတနာသုံးပါးကို အထြတ္အျမတ္
ထားလြန္းရာကေန တည္ရွိၿပီး ႐ိုးရာယုံၾကည္မႈေတြနဲ႔ေရာၿပီး ဒီအထြတ္အျမတ္
ေနရာေတြကို မိန္းမ မတက္ရ မ၀င္ရဆိုတဲ့အထိ ယုံၾကည္မႈေျပာင္းလဲသြားခဲ့တာလည္း
ျဖစ္ႏိုင္တယ္။



အ၀ိေရာဓိ (မဆန္႔က်င္တဲ့)အျမင္



ဗုဒၶ၀ါဒ႐ႈေထာင့္အရ ေယာက္်ားတက္ခြင့္ရတဲ့ ဘုရားေပၚကို မိန္းမတက္လို႔
ငရဲမႀကီးဘူးလို႔မွတ္ဖို႔ပါ။ မိန္းမ မတက္ရကန္႔သတ္ခ်က္ဟာ
႐ိုးရာစြဲကိုအေျခခံႏိုင္သလို ရတနာသုံးပါးကို ေလးစားလြန္းရာကေန
ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အယူအဆလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ေစတီဘုရားစတဲ့ ေနရာအခ်ဳိ႕မွာ
မိန္းမ မတက္ရ၊ မိန္းမမ၀င္ရ ဆိုတာဟာ ရွိၿပီးယုံၾကည္စြဲလမ္းမႈ အေျခခံနဲ႔
ရာစုႏွစ္ေတြခ်ီၿပီး ၾကာေနၿပီျဖစ္တဲ့ တားျမစ္ခ်က္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
မိန္းမေတြတက္လို႔ ၀င္လို႔ မေရွးမေႏွာင္းမွာ တိုက္ဆိုင္မႈဆိုးက်ဳိး
တစ္ခုခု ျဖစ္ရင္ ဒါေၾကာင့္ပဲလို႔ ယိုးမယ္စြဲၾကမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္
မိန္းမေတြတက္ခြင့္ျပဳဖို႔ အေရးဆိုမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ လူေတြနားလည္လက္ခံေအာင္
က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ပညာေပးရပါလိမ့္ဦးမယ္။ က်ားမ မခြဲပါဘူးဆိုတဲ့
အေမရိကမွာေတာင္ အမ်ဳိးသမီးသမၼတျဖစ္ဖို႔ မလြယ္ေသးဘူး။ အေမရိကန္ ျပည္တြင္း
ေလယာဥ္ေတြကို ဘုန္းႀကီးတို႔စီးရင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အထူးစစ္ခန္းကို
သြားရတယ္။ ျခားနားတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေၾကာင့္ အျမင္မတူလို႔ ေယာက္်ားျဖစ္လ်က္နဲ႔
အဲဒီလို ခြဲျခားဆက္ဆံခံရေသးတာပဲ။ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ပါဦး။
လူငယ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ ေဂါပကလူႀကီးျဖစ္လာခ်ိန္မွာ ေရႊတိဂုံဘုရား
အထက္ပစၥယံမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြ ပုတီးစိပ္ခြင့္ ရေကာင္းရပါလိမ့္မယ္။




--~--~---------~--~----~------------~-------~--~----~
Thanks for reading the message,
Although some mails are repeated frequently.
If you can get something good or bad from this group,
It is the meaning of existing this group.
Best regards.
-~----------~----~----~----~------~----~------~--~---